تو همه دعاها را اجابت می کنی
مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم
مؤمن/60
لطفا برای خواندن تمام مطالب به ادامه مطلب برویدگاهی وقت ها فکر می کنم که دعا کردن چه چیز خوبی است. اگر دعا نبود، زندگی چقدر سخت می شد. خدایا این خیلی مهم است. همین که تو به ما اجازه دادی صدایت کنیم و خیلی چیزها را از تو بخواهیم. توی خیال من دعا مثل یک طناب است. وقت دعا حس می کنم طنابت را گرفته ام و دارم می آیم بالا.
همینش قشنگ است، مگر نه؟
بالا آمدن از طناب تو. اما خدایا! من با همین حرفهای خودم دعا می کنم. با زبان خودم. این جوری خیلی راحت ترم.
مطمئنم که تو هم منظورم را می فهمی. اول ها فکر می کردم زبان تو عربی است. پس دعاهای من هم باید عربی باشد.
سختم بود. کم دعا می کردم. یا فقط از روی دعاهای دیگران دعا می کردم. راستش آن ها را فقط روخوانی می کردم. البته آنها دعاهای خیلی خوبی بود و من خیلی چیزها از خواندنشان یاد گرفتم؛ اما حالا چند وقتی است که بیشتر، خودم دعا می کنم.
خدایا! ازت ممنونم که به ما اجازه دادی دعا کنیم.
به آیه « بخوانید مرا تا اجابت کنم» بیشتر فکر کن. چرا خدا هیچ شرطی برای اجابت دعا قائل نمی شود، جز اینکه او را صدا کنیم؟
مثل اینکه می خواهد همه دعاها را اجابت کند. تو چه فکر می کنی؟
تو با چه زبانی دعا می کنی؟
راستی، اصلاً دعا یعنی چی؟
